Cellulose isolatie wordt gemaakt van gerecycleerd krantenpapier. Over de hele wereld worden er in tal van grote drukkerijen dagelijks gigantische hoeveelheden kranten gedrukt. Om de drukpersen correct te kunnen afstellen dienen er proefdrukken te worden gemaakt. De persmachines draaien tegen een zéér hoog tempo wat met zich meebrengt dat er op zeer korte tijd een enorme massa aan papier door te pers vliegt. Dit resulteert in een constante productie van ‘afval’. Dit probleem ontstond natuurlijk reeds in de tijd dat de eerste kranten gedrukt werd. Algauw diende een oplossing gevonden te worden om die massa aan afval-papier te kunnen verwerken. Zo komt het dat in 1920 het product cellulose-isolatie is ontstaan en men sindsdien hiermee isoleert. Men had reeds toen de voordelen van deze grondstof ontdekt en afval werd dus ‘grondstof’.
Daar de initiële grondstof voor krantenpapier hout is, spreekt men dus van een ‘nagroeibare’ grondstof. 

De massa’s onverkoopbare proefdrukken van kranten worden van de krantendrukkerijen naar de cellulose-bedrijven gebracht. Ze worden aangeleverd op paletten. Voor men deze grondstof gaat gebruiken test men de kranten of ze geschikt zijn als grondstof. Er wordt gekeken naar de papiersoort en de inkten waarmee de kranten bedrukt werden. Wanneer aan deze vereiste normen is voldaan, wordt er overgegaan tot de productie: van krant tot cellulose. Eerst worden de riemen waarmee de kranten bij elkaar worden gehouden verwijderd. Daarna wordt het zuivere product in de productielijn gebracht.
Via een keten van grote molens worden de kranten ‘losgeslagen’ en vermalen tot een fijne, wollige structuur.
Tijdens het productieproces worden een aantal stoffen toegevoegd.
Deze stoffen, vergelijkbaar met keukenzout en onschadelijk voor de gezondheid, zorgen er voor dat schimmels, houtworm of andere schadelijke insecten weinig zin hebben om zich te nestelen in het uiteindelijke product: de cellulose-isolatie.
Bovendien werken deze stoffen ontbrandingsvertragend en brand-remmend.

In deze video krijgt u een beeld van het verschil in brandbaarheid tussen drie soorten isolatie. U kan krijgt hier eveneens een beter beeld van het productieproces en waaruit cellulose-isolatie wordt gemaakt.

Bij het handmatig plaatsen van isolatiedekens of isolatie-platen is het niet altijd mogelijk om alles naadloos te laten aansluiten. Hierdoor blijven soms ongewenste luchtspleten in de isolatie-schil. Door de combinatie van de inblaastechniek in een luchtdicht compartiment worden zulke ‘luchtlekken’ voorkomen.

Het plaatsen van harde isolatieplaten op het dak van uw woning is misschien soms de goedkoopste oplossing en biedt qua isolatie tegen koude een goede oplossing Plaats dit echter nooit wanneer uw woning gelegen is aan een drukke weg of in een lawaaierige omgeving. U zal hier achteraf veel spijt van krijgen en dan is het echter onbegonnen werk om dat probleem te gaan op lossen.

Cellulose isolatie heeft een hoog geluidsabsorptievermogen. De combinatie van het inblazen van de cellulosevlokken in de luchtdichte compartimenten resulteert in een isolatiemassa met een hoge capaciteit om geluidsgolven te absorberen. Uw rust is verzekerd!

De benodigde beplating voor de overeenkomstige F-klassen is niet duurder dan voor bijvoorbeeld die met onbrandbare glaswol isolatie, omdat die al bij ca. 600°C smelt en de houtconstructie prijsgeven aan het vuur, terwijl cellulose niet smelt en afhankelijk van de constructie de F-klasse actief verlengt.

Dit is afhankelijk van de constructie, omdat dit alleen kan gebeuren als de cellulose na het begeven van de beplating ingebed blijft.

Diverse gevallen van brand bewijzen het goede brandgedrag van cellulose isolatie.

Net als hout kan cellulose isolatie vocht opnemen, vasthouden en terug afgeven als de klimatologische omstandigheden weer veranderen. Deze vochtopname die natuurlijk is heeft geen effect op de isolatiewaarde.